Wiodąca ze Szczawnicy do Czerwonego Klasztoru Droga Pienińska to jeden z najpiękniejszych pieszych i rowerowych szlaków w Pieninach. Prowadzi wzdłuż biegu Dunajca, obfituje w piękne widoki na główne pienińskie szczyty, a wędrującym turystom towarzyszy przyroda i płynące Dunajcem flisackie tratwy.
Wędrówkę zaczynamy przy dolnej stacji kolejki linowej na Palenicę. Przechodzimy przez most nad potokiem Grajcarek i szeroką aleją spacerową udajemy się w kierunku przystani flisackiej.
Tutaj zaczyna się Droga Pienińska.

Pierwszy odcinek do Leśnego Potoku wybudował w latach 1870-75 Józef Szalaj, po jego śmierci budowę kontynuowała krakowska Akademia Umiejętności. Wielką zasługę w budowie miał także Mikołaj Zyblikiewicz, marszałek Sejmu Galicyjskiego. Budowę w całości finansowano ze środków polskich, również po stronie węgierskiej.
W niektórych miejscach dla utworzenia, chociaż wąskiej drogi konieczne było obciosywanie skał i budowa wysokich kamienno-betonowych nasypów tuż nad nurtem rzeki. Obecnie drogę przecina granica polsko-słowacka.
Droga jest zamknięta dla ruchu pojazdów samochodowych. Prowadzą nią szlaki turystyki pieszej i rowerowej. Licząca 9 km trasa jest doskonale przygotowana turystycznie: dobra nawierzchnia, estetycznie wykonane tablice informacyjne, liczne ławki i wiaty dla turystów.
Droga prowadzi wzdłuż bocznej odnogi Dunajca. Pomiędzy nią a głównym nurtem spora wyspa, na której przez kilkanaście lat aż do powodzi w 1934 stał pensjonat znany jako „Biały Domek”.
Dochodzimy do rozwidlenia szlaków – w lewo wspina się stromo do góry niebieski szlak do schroniska „Orlica”, gdzie też można zajrzeć na chwilę. Podejście zajmie tylko kilka minut.
Od rozwidlenia podążamy jeszcze kilka minut szlakiem czerwonym wzdłuż Dunajca. Po drodze niewielka grota (Piec Majki) oraz pawilon Pienińskiego Parku Narodowego (bezpłatny wstęp).
Po przeciwnej stronie Dunajca niezbyt wysoka (ok. 470 m n.p.m.) turnia skalna Hukowa Skała.
Nazwa pochodzi od donośnego, głośnego echa odbijającego się od tutejszych skał. W czasie spływu Dunajcem dawni turyści dokonywali tradycyjnych wystrzałów z pistoletów, a nawet moździerzy.
Dochodzimy do przeprawy dla turystów udających się na drugą stronę Dunajca (na Sokolicę).
Droga wkracza w ciasny wąwóz.
Za przejściem granicznym słowacki Pawilon Pienińskiego Parku Narodowego i przystań flisacka, dalej krótki odcinek wygodnej ścieżki (lub trasy rowerowej), tworzące głęboki wąwóz ujście Leśnickiego Potoku do Dunajca (tzw. Przełom Leśnickiego Potoku) i rozdroże dróg. W lewo droga do słowackiej wsi Leśnica.
Po I wojnie światowej wieś stała się przedmiotem sporu pomiędzy Polską a Czechosłowacją – ostatecznie włączono ją do tej ostatniej. W 1938 Polska wymogła przyłączenie miejscowości w swoje granice, ale już w 1939 stała się ona częścią Słowacji. Po wojnie po raz kolejny Leśnica była przedmiotem sporów międzynarodowych, ale ostatecznie pozostała w Czechosłowacji.
Leśny Potok tworzy w tym miejscu wysoki kanion o bardzo stromych ścianach. Rząd turni tworzących ściany kanionu po prawej stronie potoku to Wylizana.
Wylizana ma wysokość 571 m n.p.m., ponad dno Leśnickiego Potoku wznosi się na wysokość do 130 m bardzo stromą ścianą, jedną z bardziej efektownych ścian skalnych w Pieninach. Znajduje się na niej kilka nieckowatych wgłębień wymytych przez wodę (w góralskiej gwarze są to wylizania i stąd pochodzi nazwa skały).
Nad lewym brzegiem Leśnickiego Potoku wznosi się ostro zakończona skała, po polsku nazywa się ona Sama Jedna, po słowacku Osobitá Skala.
Wznosi się na wysokość ok. 535 m n.p.m., do Dunajca i Leśnickiego Potoku opada bardzo stromą ścianą ok. 95-metrowej wysokości. Znana jest również pod nazwami Samajedna lub Samojedna, flisacy przewożący turystów często nazywają ją Starą Panną. Dunajec tworzy w tym miejscu bardzo ciasny przełom. Na prawo w górze widać Sokolicę.
Sokolica, szczyt (747 m n.p.m.) w Pieninach Środkowych w tzw. Pieninkach. Północne stoki porasta las bukowo-jodłowy, na szczycie występują reliktowe sosny (najstarsza ma ok. 500 lat). Natomiast południowe, skalne ściany opadają prawie pionowo, uskokami w 310-metrową przepaść do przełomu Dunajca. Najwyższy uskok pod szczytem Sokolicy to pionowa niemal ściana 100 m wysokości. W urwiskach gniazdują pomurniki i pustułki.
Nazwa szczytu pochodzi od tego, że dawniej gniazdowały w niej sokoły.
Droga Pienińska prowadzi przez mostek na wprost. Dydaktyczne tablice informacyjne są w języku słowackim i angielskim, mimo że większość turystów to Polacy. Tablice ilustrowane, dla fachowców nazwy roślin i zwierząt po łacinie.
Przeczytaj dalszy ciąg opisu szlaku