Wędrówkę zaczynamy przy dolnej stacji kolejki linowej na Palenicę. Przechodzimy przez most nad potokiem Grajcarek i szeroką aleją spacerową udajemy się w kierunku przystani flisackiej.Dochodzimy do rozwidlenia szlaków – w lewo wiedzie niebieski szlak do schroniska „Orlica”, gdzie też można zajrzeć na chwilę. Podejście zajmie tylko kilka minut.
Od rozwidlenia podążamy jeszcze kilka minut szlakiem czerwonym wzdłuż Dunajca. Po drodze niewielka grota (Piec Majki) oraz pawilon Pienińskiego Parku Narodowego. Dochodzimy do przeprawy na Dunajcu. Przeprawa przez rzekę trwa kilka minut i jest płatna.Po przeprawieniu się na drugi brzeg idziemy szlakiem niebieskim na Sokolicę. Strome podejście wiedzie lasem. Po drodze mijamy dwie polany, ze skraju jednej z nich ładny widok na Szczawnicę.
Wejście na Sokolicę przeciętnym tempem zajmuje około godziny. Pod samym szczytem tablica informacyjna i drogowskazy. Wejście na platformę widokową na szczycie jest płatne. Ze skalistego wierzchołka Sokolicy widok na Przełom Dunajca, który płynie 300 metrów niżej, Małe Pieniny z pobliską Leśnicą, oraz Tatry.
Kontynuujemy wycieczkę, tzw. Sokolą Percią. Wyznaczył ją w 1926 ksiądz Walenty Gadowski, twórca tatrzańskiej Orlej Perci. Szlak ten wiedzie granią Pieninek, z Sokolicy na Bajków Groń. Trasę w dalszym ciągu wyznaczają znaki niebieskie. Mijamy skalny wyskok Kazalnicy, docieramy w okolicę przełęczy Sosnów i polany Mały Sosnów. Stąd niewielki odcinek przez las, następnie zakosami wzwyż, stromym leśnym zboczem. Nie kierując się na główny szczyt Czertezika (nazwa pochodzi od dawnej polany) szlak trawersuje do rampy widokowej z poręczami, usytuowanej nad 35 m urwiskiem. Znaki niebieskie prowadzą w górę stromą skalną krawędzią, następnie po schodkach na szczyt Czerteża skąd schodzimy kilka minut w dół. Po chwili dochodzimy do polany Burzana.
Idziemy dalej szlakiem niebieskim, stromym leśnym stokiem, a następnie skalistą krawędzią Ociemnionego Wierchu. Za pasem lasu znajduje się górna część polany Pieninki, za którą trasa biegnie w górę na Grań Białych Skał. Następnie śródleśna polana Istebki, którą szlak trawersuje od lewej strony. Ze skraju Istebki szlak wiedzie 100 metrów lasem na polanę Wymiarki zaraz powyżej rozdroża na Bajkowym Groniu. Po 25 minutach osiągamy polanę Bańków Groń.
Znaki niebieskie zwracają się w lewą stronę i kierują 0,5 km razem ze znakami żółtymi, przez polanę Niżnie Wymiarki. Dalej należy przejść górny bieg Potoku Pienińskiego. Trasa wspina się w górę przez kilka minut, aż do następnej polany. 6,1 km (710 m n.p.m.) drogowskaz na krawędzi polany Limierczyki. Szlak niebieski prowadzi w lewo przez polanę Limierczyki. Za polaną szlak wprowadza w las. Wąska ścieżka przechodzi przez kilka wzniesień i schodzi w dół w ostro wcięty wąwóz Hulińskiego Potoku. Dalej wznosimy się w górę, potem w lewo zboczami Ostrego Wierchu przez las. Docieramy do wapiennych schodków. 85 stopni prowadzi do groty św. Kingi, a następnie do ruin Zamku Pienińskiego, najwyżej położonego zameczku w Polsce, na ciężko dostępnym skalistym stoku Zamkowej Góry.
Wracamy do groty św. Kingi, skąd szlak prowadzi zaraz pod skalną ścianę Zamkowej Góry, na Przełęcz Zamkową. Trawersując Ostry Wierch, osiągamy polanę Kosarzyska.
Za znakami niebieskimi wchodzimy na Trzy Korony. Podejście zajmuje pół godziny. Szlak niebieski prowadzi polaną stromo w górę. Następnie szlak biegnie przez zarośla, na przełęcz Niedźwiadki. Od przełęczy trzeba podejść lasem w górę na Siodło.
Trzy Korony pierwotnie zwano Pieninami. W 1834 pojawiła się w dokumentach nazwa Kronenberg (przetłumaczona na polski jako Korona), a od 1860 dopiero obecna nazwa. Trzy Korony odwiedzane były turystycznie od bardzo dawna. W 1906 r. wyznakowano pierwszą trasę turystyczną na szczyt. W 1929 Trzy Korony zostały przez polski rząd wykupione od prywatnych właścicieli.
Bardzo atrakcyjna widokowo wycieczka przez Pieniny.
Powrót do listy szlaków